در این نوشتار ضمن تعریف و تبیین بحث اسراف و هزینه فرصت به بررسی و تبیین رابطه و موضوع شناسی بحث اسراف با هزینه فرصت پرداخته و در صدد پاسخ به این مساله برمی آید که در موارد تزاحم هزینه فرصت و اسراف، مواردی که هزینه فرصت اجتناب از اسراف بیشتر از هزینه اسراف باشد، انتخاب بهینه کدام است؟ و تکلیف شرعی مدیر مسلمان چیست؟ جواب این مساله را با تبیین مساله اسراف این گونه می توان بیان داشت که اساسا نه تنها بین این دو تزاحم نبوده بلکه ازآنجا که هزینه فرصت امری عقلایی است ابزاری جهت موضوع شناسی و مصداق شناسی اسراف می باشد و می تواند به عنوان ملاکی برای شناخت مصادیق اسراف محسوب گردد و از این جهت می توان حد بهینه ای برای ریخت و پاش در ادارات قائل بود که فراتر از آن اسراف محسوب می شود.

در این مقاله اثرات خطی و غیرخطی مصرف انرژی روی رشد اقتصادی در ایران طی دوره 1338 تا 1386 مبتنی بر رویکرد رگرسیون حد آستانه مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها دلالت بر آن دارد که مدل های غیرخطی مبتنی بر آماره های تشخیصی و معنی دار بودن ضرایب، نتایج رضایتبخش تری را نسبت به مدل های خطی در تبیین رابطه مصرف انرژی و رشد اقتصادی ارائه می دهند. شواهد تجربی از وجود دو شکست ساختاری (متناظر با سه رژیم) در تابع رشد اقتصادی ایران حکایت دارد. نتایج حاصله نشان می دهد که در رژیم مصرف سرانه پایین انرژی (کمتر از پنج بشکه نفت در سال)، اثر نهایی مصرف انرژی بر رشد اقتصادی (با ضریب0.09 )، مثبت و به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از سایر رژیم ها است. با عبور از حد آستانه اول و قرار گرفتن در رژیم دوم یا سطوح بالاتر مصرف سرانه انرژی (بین پنج تا هشت بشکه نفت در سال) میزان اثر مذکور به 0.015 کاهش می یابد. در رژیم سوم متناظر با مصرف سرانه بالای انرژی (بیش از هشت بشکه نفت در سال)، اثر نهایی مصرف انرژی به حدود صفر رسیده است. از آنجایی که اقتصاد کشور هم اکنون در رژیم سوم مصرف بالای انرژی قرار دارد انتظار نمی رود که کاهش مصرف انرژی اثرات بازدارنده ای بر رشد اقتصادی داشته باشد.

بارندگیهای بسیار کم و متعاقبا دوره های کم آبی، می توانند اثرات قابل توجهی بر مسائل مدیریت آب شامل آلودگی رودها، مدیریت و طراحی آبگیر، آبیاری ،طرحهای تولید نیرو، تامین آب آشامیدنی و... داشته باشند. خشکسالی به عنوان یکی از بلایای طبیعی با اثرات و پیامدهای ناخوشایند بوم شناسی، اجتماعی و اقتصادی است که رشد جمعیت و افزایش تقاضای آب اثرات آن را تشدید می کنند. خشکسالی آبشناسی، که بعد از خشکسالیهای هواشناسی و کشاورزی به وقوع می پیوندد، به دو دسته خشکسالی جریان رود و خشکسالی آب زیر زمینی تقسیم می شود، که از نظر زمانی، خشکسالی جریان رود پیش از خشکسالی آب زیرزمینی رخ می دهد. در این تحقیق با استخراج منحنی تداوم جریان از گروه زمانی داده های روزانه ایستگاههای مهم آبسنجی استان کردستان، دوره های خشکسالی آبشناسی جریان رود با کاربرد روش حد آستانه (روش تقاطع) استخراج و نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در روش حد آستانه بده Qa شامل بدهی است که a درصد داده ها از آن بیشتر می باشد. جهت حذف خشکسالیهای کوچک و ادغام خشکسالیهای وابسته از روش معیار داخلی (IC) استفاده گردید. در تحلیل آماری، بهترین توزیعها بر گروههای حداکثر سالانه (شامل حجم کمبود و تداوم خشکی) مشخص شد. نتایج نشان دادند که میانگین حجم کمبود و تداوم خشکسالی در منطقه مورد تحقیق، به ترتیب برابر با 17.7 میلیون متر مکعب و 76 روز می باشد. بهترین توزیعهای آماری برای گروههای زمانی حجم کمبود توزیعهای جانسون و پیرسون و برای گروههای زمانی تداوم توزیعهای جانسون و نمایی بودند. بر اساس توزیعهای فوق میانگین دوره بازگشت خشکسالیهای آبشناسی در این منطقه 4 سال محاسبه گردید.

هدف محوری پژوهش حاضر تعیین حد آستانه ای ساختار بهینه سرمایه در دو سناریوی بدهی و حقوق صاحبان سهام و بررسی اثر آنها بر عملکرد مالی شرکت های دارویی و شیمیایی بورسی ایران است. بدین منظور از داده های در دسترس 31 شرکت دارویی و شیمیایی در بازه زمانی 1391-1400 و رویکرد رگرسیون غیرخطی آستانه ای انتقال ملایم استفاده شد. نتایج پژوهش در هر دو سناریو رابطه غیرخطی آستانه ای بین ساختار بهینه سرمایه و بازدهی دارایی شرکت های دارویی و شیمیایی را نشان می دهد. علاوه براین در سناریوی اول با افزایش اهرم بدهی به عنوان ساختار بهینه سرمایه بازدهی دارایی شرکت کاهش می یابد اما در سناریوی دوم با افزایش نسبت حقوق صاحبان سهام به دارایی این بازدهی به شدت افزایش یافته است؛ از طرفی شدت تأثیرپذیری بازدهی دارایی از کانال بدهی نسبت به حقوق صاحبان سهام بیشتر است؛ این امر می تواند گویای آن باشد که در شرکت های دارویی و شیمیایی استفاده از کانال بدهی در مقایسه با حقوق صاحبان سهام برای مدیران در تصمیم گیری تأمین مالی سرمایه گذاری ارجح تر است. از طرفی نتایج مربوط به سهم سهامداران بزرگ در هر دو سناریو شواهدی دال بر اینکه شرکت های دارویی و شیمیایی توانسته اند با محدودکردن بخش عمده فعالیت در دست تعداد محدودی بازیگران زمینه تسلط بر بازار، بروز رفتارهای غیررقابتی و افزایش بازدهی دارایی را در سطوح بالاتر از حد آستانه ساختار بهینه سرمایه را فراهم نمایند.

هدف پژوهش حاضر، شبیه سازی دینامیکی خشکسالی هیدرولوژیکی با استفاده از نرم افزار Vensim و روش حد آستانه ثابت در حوضه دورود-بروجرد طی دوره آماری 1370 الی 1398 می باشد. لذا با برآورد مقادیر سطوح آستانه در محیط Vensim، تداوم روزهای خشک و حجم خشکسالی ها محاسبه شد. در ادامه، آنالیز فراوانی مقادیر حداکثر تداوم و حجم خشکسالی، جهت تعیین دوره بازگشت وقایع انجام شد. نتایج ضمن برتری تفکر سامانه ای، نشان داد حداکثر مقادیر تداوم خشکسالی معادل 229 و  day123 به ترتیب در سطوح آستانه 70 و 90% منحنی تداوم جریان در ایستگاه بیاتون رخ داده و ایستگاه تیره با ثبت مقادیری معادل 320/21 و  MCM47/38 به ترتیب برای سطوح آستانه 70 و 90%، بیش­ترین حجم خشکسالی را به خود اختصاص داده است. آنالیز فراوانی مقادیر حداکثر تداوم و حداکثر حجم خشکسالی های منتج از شبیه سازی دینامیک، نشان داد تداوم و حجم خشکسالی در سطوح آستانه 70 و 90%، به ترتیب دوره بازگشتی معادل 25 و yaer 8 و نیز 4 و year 14 خواهند داشت. همچنین سال های 1391 و 1394 از جمله سال های بسیار خشک به لحاظ تداوم روزهای خشک و حجم خشکسالی برآورد گردید. لذا در حوضه دورود-بروجرد وقوع خشکسالی از سال 1391 شروع شده و در آینده نیز با شدت بیش­تری ادامه خواهد داشت.

خشکسالی یک یک پدیده خزنده محیطی است. این پدیده موجب کمبود آب برای برخی فعالیت ها، گروه ها و محیط زیست می شود. خشکسالی بایستی در مقایسه با شرایط اقلیمی و هیدرولوژیکی متوسط در دراز مدت مورد ارزیابی قرار گیرد. خشکسالی هیدرولوژیک از طریق کاهش میزان ذخیره آب دریاچه ها، پایین رفتن سطوح آب های زیرزمینی و کاهش دبی جریان رودخانه ای تشخیص داده می شود و معمولا" بر منطقه وسیعی تاثیر می گذارد متداولترین تعریف کمی خشکسالی هیدرولوژیکی بر اساس تبیین یک حد آستانه می باشد که اگر جریان رودخانه کمتر از آن باشد به عنوان خشکسالی هیدرولوژیک در نظر گرفته می شود در این مطالعه از روش حد آستانه ثابت(70Q و 90Q) به منظور بررسی خشکسالی هیدرولوژیک در حوزه آبخیز سد کرج استفاده شده است نتایج نشان می دهد که سال 1377 یکی از خشکترین سال ها در این حوزه بوده و در ایستگاه کرج در سال 1377 خشکسالی 284 روز و در ایستگاه گچسر با 255 روز تداوم داشته است. نتایج نشان می دهد مجموع کمبود آب در آستانه 70Q در ایستگاه گچسر برابر با 68/11 میلیون متر مکعب، در ایستگاه کلوان برابر با 75/2 میلیون متر مکعب و همچنین در ایستگاه کرج 44/42 میلیون متر مکعب می باشد همچنین تابع مقادیر حدی تعمیم یافته (GEV) بهترین برازش به پارامتر های خشکسالی را دارد. نتایج این تحقیق می تواند در مدیریت منابع آب منطقه و همچنین برنامه ریزی های لازم در جهت جلوگیری و یا کاهش اثرات خشکسالی منطقه موثر باشد.